Pablo

Pablo is mijn knappe zoon van vijf jaar. Het is een dondersteen die graag draakt, maar meer graag lekkere kusjes en knufjes wil. Hij is altijd in voor een dolletje, vooral met katten. Tenzij het een dominante kat is die echt niet van hem onder de indruk is, dan vindt hij er niets aan. Pablo vindt zichzelf namelijk heel interessant en belangrijk, dus in zijn beleving moet de wereld zich daaraan aanpassen. Als een andere hond hem vervelend vindt en van zich afbijt, komt hij dus zielig naar mamma toe. Gelukkig is hij al van baby af aan gesocialiseerd, dus vinden de meeste honden hem wel heel erg leuk.

Mensen en kinderen ook. Mijn moeder is gastouder en voor ieder kind komt hij even zijn mand uit om hen te begroeten.

Verder is Pablo een herniapatiëntje, dat betekent dat ik voorzichtig met hem moet omgaan. Daarom heb ik wel ervaring met zulke gebeurtenissen en gevolgen daarvan.